Aftellen... Nog 3 weken!

Hey hey,

Afgelopen zomer ben ik, zoals de meesten van jullie wel weten een week naar het Griekse eiland Lesbos geweest om mijn handen uit de mouwen te steken als vrijwilligster op bij de organisatie Because We Carry. Dit heb ik mede door liefdevolle bijdrages kunnen doen. Nogmaals dank daarvoor!  Hierbij heb ik verschillende werkzaamheden verricht op Campus Kara Tepe en een beetje op Kamp Moria (de twee vluchtelingenkampen op het eiland).

Deze ervaringen hebben op het moment zelf maar ook achteraf nog veel indruk op mij gemaakt. Ik vond het ondanks de heftige dingen die ik heb gezien, dankbaar in verschillende opzichten. Van het bezorgen van een lach op iemands gezicht door een simpel kletspraatje tot het voorzien van levensmiddelen als ontbijt en het organiseren van activiteiten waar de mensen terecht behoefte en recht op hebben. Ook de vibe en warmte die de organisatie, het eiland en de bewoners van het eiland uitstralen hebben me geraakt. 

Ik heb binnen de korte tijd van een week al veel mogen leren. Ik heb zoveel verschillende mensen gezien en ontmoet. Ik was onder de indruk van de enorme veerkracht die ik zag bij de mensen. Hoe ze binnen omstandigheden die wij ons niet voor kunnen stellen met ons toch wel luxe leventje, er toch er het beste van proberen te maken, vriendelijk en zo behulpzaam zijn. Wij kunnen daar van leren... Zelf heb ik geleerd minder te klagen, minder te oordelen en meer te genieten. Ik zie steeds meer wat ik WEL heb, al heb ik natuurlijk ook mijn mindere dagen.

Al snel toen ik terug in Nederland was merkte ik dat ik het gevoel had dat ik nog niet klaar was met Lesbos en de werkzaamheden. Ik heb vanaf dat moment dan ook constant de behoefte om terug te gaan en mijn handen uit de mouwen te steken, daar waar het in grote mate nodig is...  Alles daar liet me niet los en ik heb de ontwikkelingen dan ook op de voet gevolgd.

Voor de zomervakantie was ik ervan overtuigd dat ik voor mijn studie Social Work de minor jeugdzorgwerker wilde gaan doen maar sinds ik terugkwam uit Lesbos begon ik daar erg over te twijfelen... Misschien wil ik wel de minor International Practice gaan doen, dan kan ik terug naar Lesbos... 

In een gesprek dat ik in september met mijn studieloopbaan coach had, heb ik mijn twijfel tussen beide minors besproken. Hij luisterde vooral en zei vervolgens dat ik zelf mag beslissen of ik een keuze met mijn hoofd of met mijn hart wil maken, afhankelijk van waar ik op dit moment aan toe ben. Dit gaf voor mij de doorslag, ik maak een keuze met mijn hart!

Nu, 5 maanden later is het bijna zover... 4 maart vlieg ik voor in ieder geval 3 maanden terug naar Lesbos om me in te zetten bij Because We Carry. Voor mijn studie, voor mezelf maar toch vooral voor de mensen daar. 

Al met al lijkt me dit een beeeeetje een zweverig verhaal geworden, om over de lengte nog maar te zwijgen, oeps haha!
Maar goed... Ik schrijf hier wat ik voel, en voel wat ik schrijf, dus dan is het goed toch?

Wil je op de hoogte blijven? Dat kan!
Ik zal hier af en toe de dingen die ik zie, voel en denk verwoorden met zo nu en dan eens wat foto's.

Bedankt voor het lezen van mijn eerste blog en tot snel!

Voor nu nog liefs vanuit het Zeeuwse,
Eef :)