Aegan boat report...

Dit komt binnen, een gevoel van misselijkheid en ongemak neemt me even over. Ik voel me dan ook direct onrustig...

Vandaag is mijn vrije dag, na een werkweek waarin we echt weer zo ontzettend geknalt hebben met z'n allen... Het vaste programma op zowel moria ans kara tepe loopt zo goed... Het nieuwe fietsuitleensysteem wat we hebben opgezet is afgelopen week ingegaan en lijkt te werken, residents en wij tevreden. Ik heb een meeting georganiseerd voor de mannen die deelnemen aan de sport om te horen waar zij behoefte aan hebben, wat ze daarnaast positief vinden en om hun te complimenteren over de sfeer en het community gevoel dat er momenteel hangt. Daarnaast hebben verschillende distributies gedaan op Kara tepe, zonnebrand, bordjes, lunchboxjes en bestekjes... Zoveel blije gezichten. Niet eens zo de gift maar het gebaar... Ook de ramadan distributies lopen goed, ochtend en avondshifts en de mensen krijgen extra voedzame producten voor maaltijden. Het is intens maar zo tof!! Het geeft meer energie dan dat het kost ❤️

Ook op Moria zijn mijn lieve collega's zo zo goed bezig. (nep) bloemen aan het prikkeldraad hangen, de grauwe containers waarin de mensen wonen schilderen, vuilnisbakken aanschaffen en nog veel en veel meer. Shit eej, we doen een hoop, en ik ben echt heel trots op ons team!!! Een groep met jonge, energieke ladies die zoveel neerzetten met een doel voor ogen en power. 

Vorig weekend waren Steffi en Kaatje hier vanuit Nederland. Voor de gene die het niet weten. Stef is de head of mission, het hart van Bwc. En Kaat is haar rechterhand. Toppers, echt! Ik heb het als waardevol ervaren dat ze hier waren. We gingen terug naar de bedoeling en de gedachte van Bwc maar ook over stuk voor stuk onze redenen dat we hier heen zijn gekomen om te doen wat we doen.. Wat is het goed om soms terug naar die waarom te gaan, dan neemt het alledaagse het niet over... Dat vertelde Stef ons, maar het klopt!! 🙏🏼💛
Waardevol, kwetsbaar en krachtig... Ik voelde me leeg omdat ik zoveel had nagedacht en gevuld tegelijk met nog meer kracht en energie... Ik doe mijn werk hier met zoveel liefde en ben hier zo gelukkig. Ook merkte ik ook met hoeveel liefde ik mijn werk in Nederland doe. 

Maar goed... Even terug naar mijn huidige gevoel... Ik ben nu dus op het strand net achter mijn studiotje, 2 minuutjes lopen... Ik zwem hier graag even na het werk en op mijn vrije dagen en lekker even relax... Zo ook nu... Ik lig na een duik in het water terug op mijn handdoek en open Facebook even. Het eerste wat ik zie is een update van Aegan boat report... Daarop staat informatie over boten die aankomen, hoeveel gevluchte mensen er waar zitten etc.

Altijd bekijk ik deze updates en dat doet wat met me, het raakt... Ik bekijk het onder andere omdat als ik het niet zou bekijken ik het simpelweg ook niet zou weten... En ik vind het goed om het te weten... Het is telkens weer een stukje bewust wording en even geconfronteerd worden met... Ik blijf het ook doen, ik hou niet van wegkijken want waarom zou ik wegkijken voor dingen die dagelijks gebeuren. Het is realiteit...

In deze update zie ik dat er gisteren, vannacht, vanmorgen nieuwe bootjes aan land zijn gekomen... Ik bekijk deze update dus zoals ik dat altijd doe maar bij deze moet ik even een extra keertje kijken en slikken... Vannacht om 3 uur is er een boot met 21 mensen aangekomen in Thermi. Het dorpje waar ik woon... Grote kans het strandje waar ik nu lig of in ieder geval het verlengde ervan waar ik gisteren avond rond een uur of 9 ook nog een duik heb genomen...

Ik ben geschokt en verdwijn even in mijn gedachten... In het pikke donker met 21 mensen onwetend op een rubberbootje... Ik kijk naar de overkant waar ik Turkije op zo'n 10 km afstand zie liggen, ik loop het water even in om vanuit daar de kustlijn hier even te bekijken en laat het even op me inwerken... Vervolgens zie ik ook alle andere "badgasten" hier op het strandje volleybal spelen, lachen en kletsen... Het voelt voor mij ineens bijna niet meer relax dat ik hier lig te chillen... Een stukje schaamte zelfs misschien wel... Ook een beetje woede, iets met Forum voor democratie en PVV, ze zouden dit eens moeten zien en ervaren, ik snap het niet... Maar goed, ik denk dat dat wel voor zich spreek... 

Nu ik het schrijf lukt het me om te relativeren... Dit is realiteit, dit is hoe het gaat en ik maakt iedere dag verschil samen met een ijzersterk team.

Ik ben blij dat ik er zo bewust mee bezig ben en er ook echt overna denk... Wat ik nu doe? Ik blijf nog even liggen en ga nog even relaxen en morgen en de weken dat ik hier nog ben blijf ik mijn best doen hier verschil te maken... Voor iedereen die hier ook zo is gekomen.

Voor die lieve, creatieve en soms pittige kindjes, voor alle mooie vrouwen die van de stofpakketjes en wol iets moois maken, voor de mannen die bij de sport gewichten heffen, voor de residents die iedere dag ontbijtjes helpen maken en uitdelen maar ook de fietsenuitleen, chai, beauty en barber mogelijk maken en draaiende houden. Maar ook degene die dat niet doen en hier ook (over)leven.

Zo, hier laat ik het even bij, nu nog even relax en toch ook wel benieuwd afwachten naar de uitslagen van de verkiezingen...  #letshopethebestforthat

Knuffels vanuit Lesbos,
Eef

Update: Ik ben inmiddels thuis en bekijk de update nog eens om de precieze locatie even uit te zoeken en dan zie ik dat de andere boot met 21 mensen die aan is gekomen vanmorgen om 7u00 ongeveer 4 kilometer verderop is geweest... Twee boten met beiden 21 mensen aan boord... 😟 F*ck man!! Ik hoop voor ze, ik hoop dat ze oké zijn en niet te lang in onzekerheid hoeven te zitten. Dat ze oké opgevangen zijn en uiteindelijk hun weg vinden met support en steun. Het grijpt me... Zo dichtbij, terwijl ik fijn lag te slapen...